Στη τη δεκαετία του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η δυτική Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική έζησαν τους καλοκαιρινούς τρόμους που προκλήθηκαν από σχεδόν ετήσιες επιδημίες πολιομυελίτιδας. Στην κορύφωση της επίπτωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1952, καταγράφηκαν περίπου 21.000 περιπτώσεις παραλυτικής πολιομυελίτιδας (ποσοστό 13,6 περιπτώσεων ανά 100.000 πληθυσμού).
Πότε ήταν πιο διαδεδομένη η πολιομυελίτιδα;
Από το 1916 και μετά, μια επιδημία πολιομυελίτιδας εμφανιζόταν κάθε καλοκαίρι σε τουλάχιστον ένα μέρος της χώρας, με την πιο σοβαρή να εμφανίζεται στις δεκαετίες 1940 και 1950 Στην επιδημία του 1949, 42.173 περιπτώσεις αναφέρθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σημειώθηκαν 2.720 θάνατοι από τη νόσο. Ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο επηρεάστηκαν επίσης.
Πότε διαγνώστηκε τελευταία φορά η πολιομυελίτιδα;
Στις ΗΠΑ, το τελευταίο κρούσμα φυσικώς εμφανιζόμενης πολιομυελίτιδας ήταν το 1979. Σήμερα, παρά την παγκόσμια προσπάθεια για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας, ο ιός της πολιομυελίτιδας συνεχίζει να επηρεάζει παιδιά και ενήλικες σε μέρη της Ασίας και της Αφρικής.
Ποιο είναι το βασικό σύμπτωμα της πολιομυελίτιδας;
Παράλυση είναι το πιο σοβαρό σύμπτωμα που σχετίζεται με την πολιομυελίτιδα, επειδή μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη αναπηρία και θάνατο. Μεταξύ 2 και 10 στα 100 άτομα που έχουν παράλυση από λοίμωξη από ιό πολιομυελίτιδας πεθαίνουν, επειδή ο ιός επηρεάζει τους μύες που τους βοηθούν να αναπνέουν.
Από πού προήλθε αρχικά η πολιομυελίτιδα;
Η πηγή της επαναμόλυνσης ήταν ο άγριος ιός πολιομυελίτιδας που προερχόταν από την Νιγηρία. Μια επακόλουθη έντονη εκστρατεία εμβολιασμού στην Αφρική, ωστόσο, οδήγησε σε μια προφανή εξάλειψη της νόσου από την περιοχή. κανένα κρούσμα δεν είχε εντοπιστεί για περισσότερο από ένα χρόνο το 2014–15.
