Πολλαπλά υπεράριθμα δόντια είναι σπάνια σε άτομα χωρίς άλλες σχετικές ασθένειες ή σύνδρομα. Οι παθήσεις που συνήθως σχετίζονται με αυξημένο επιπολασμό υπεράριθμων δοντιών περιλαμβάνουν σχιστία χείλους και υπερώας, κλειδοκρανιακή δυσπλασία κλειδοκρανιακή δυσπλασία Η κλειδοκρανιακή δυσόστωση είναι μια γενική σκελετική πάθηση που ονομάζεται έτσι από την κλείδα (ccleido-formities) που έχουν συχνά τα άτομα με αυτό. Τα άτομα με την πάθηση συνήθως παρουσιάζουν ανώδυνο οίδημα στην περιοχή της κλείδας σε ηλικία 2-3 ετών. https://en.wikipedia.org › wiki › Cleidocranial_dysostosis
Κλειδοκρανιακή δυσόστωση - Wikipedia
(Εικ.1), και Σύνδρομο Gardner Σύνδρομο Gardner Το σύνδρομο Gardner αποτελείται από αδενωματώδεις πολύποδες της γαστρεντερικής οδού, δεσμοειδή όγκους, οστεώματα, επιδερμοειδείς κύστεις, λιπώματα, οδοντικές ανωμαλίες και περιαυρωματικό καρκινικό σωλήνα. https://en.wikipedia.org › wiki › Gardner's_syndrome
Σύνδρομο Gardner - Wikipedia
Ποια είναι η αιτία των υπεράριθμων δοντιών;
Τα αίτια των υπεράριθμων δοντιών είναι αβέβαια, αν και παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνισή τους περιλαμβάνουν τη γενετική, την υπερδραστηριότητα του οδοντικού ελάσματος (κύτταρα που ξεκινούν την ανάπτυξη των δοντιών), τις ασθένειες, και αταβισμός (η επανεμφάνιση ενός χαρακτηριστικού που δεν είναι πλέον κοινό λόγω της εξέλιξης).
Ποιος είναι ο πιο κοινός τύπος υπεράριθμων δοντιών;
Το κωνικό που είναι ένα μικρό δόντι σε σχήμα καρφίτσας είναι το πιο κοινό υπεράριθμο που βρίσκεται στη μόνιμη οδοντοφυΐα και συνήθως εμφανίζεται μεταξύ των κεντρικών τομέων της άνω γνάθου ως μεσιώδης.
Τι είναι ένα Paramolar;
Το
Ο Paramolar είναι ένας υπεράριθμος γομφίος συνήθως μικρός και στοιχειώδης, που βρίσκεται πιο συχνά στοματικά ή υπερώια σε έναν από τους γομφίους της άνω γνάθου. Η παραγόμωση είναι μια αναπτυξιακή ανωμαλία και έχει υποστηριχθεί ότι προκύπτει από έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Υπάρχει πραγματική αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης υπεράριθμων δοντιών;
[14] Έχουν αναφερθεί υπεράριθμα δόντια τόσο στην πρωτοπαθή όσο και στη μόνιμη οδοντοφυΐα. Ωστόσο, μια υψηλότερη συχνότητα της ανωμαλίας σημειώνεται στη μόνιμη οδοντοφυΐα Έτσι, ο επιπολασμός στη μόνιμη οδοντοφυΐα κυμαίνεται από 0,5 έως 3,8% σε σύγκριση με έναν επιπολασμό 0,3-0,6% στην πρωτοπαθή οδοντοφυΐα.
