Logo el.boatexistence.com

Η επιγενετική προκαλεί καρκίνο;

Πίνακας περιεχομένων:

Η επιγενετική προκαλεί καρκίνο;
Η επιγενετική προκαλεί καρκίνο;

Βίντεο: Η επιγενετική προκαλεί καρκίνο;

Βίντεο: Η επιγενετική προκαλεί καρκίνο;
Βίντεο: Ιρλανδία: «Η μπύρα και το κρασί προκαλούν καρκίνο» 2024, Ενδέχεται
Anonim

Επιγενετικές Αλλαγές εκτός Γονιδίων Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι μη φυσιολογικές επιγενετικές τροποποιήσεις σε συγκεκριμένα ογκογονίδια και ογκοκατασταλτικά γονίδια μπορούν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη κυτταρική ανάπτυξη και διαίρεση. Ωστόσο, μη φυσιολογικές επιγενετικές τροποποιήσεις σε περιοχές του DNA εκτός των γονιδίων μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε καρκίνο

Πώς οι επιγενετικές αλλαγές προκαλούν καρκίνο;

Φαίνεται ότι οι καρκίνοι μπορεί συχνά να ξεκινούν από μια επιγενετική μείωση στην έκφραση ενός ή περισσότερων ενζύμων επιδιόρθωσης DNA Η μειωμένη επιδιόρθωση του DNA πιθανώς επιτρέπει τη συσσώρευση βλαβών στο DNA. Η επιρρεπής σε σφάλματα σύνθεση μετάθεσης μετά από ορισμένες από αυτές τις βλάβες στο DNA μπορεί να προκαλέσει μετάλλαξη με επιλεκτικό πλεονέκτημα.

Γιατί είναι σημαντική η επιγενετική στον καρκίνο;

Μεταβολές στις επιγενετικές τροποποιήσεις στον καρκίνο ρυθμίζουν διάφορες κυτταρικές αποκρίσεις, συμπεριλαμβανομένου του κυτταρικού πολλαπλασιασμού, της απόπτωσης, της εισβολής και της γήρανσης. Μέσω της μεθυλίωσης του DNA, της τροποποίησης ιστόνης, της αναδιαμόρφωσης της χρωματίνης και της ρύθμισης του μη κωδικοποιητικού RNA, η επιγενετική παίζει σημαντικό ρόλο στην ογκογένεση.

Ποιες ασθένειες μπορεί να προκαλέσει η επιγενετική;

Οι επιγενετικές αλλαγές είναι υπεύθυνες για ανθρώπινες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του Σύνδρομου Εύθραυστου Χ, του συνδρόμου Angelman, του συνδρόμου Prader-Willi και διαφόρων μορφών καρκίνου.

Τι είναι τα επιγενετικά καρκινογόνα;

Επιγενετικά (μη γονοτοξικά) χημικά καρκινογόνα είναι αυτοί οι παράγοντες που λειτουργούν για να επάγουν σχηματισμό όγκου με μηχανισμούς που δεν περιλαμβάνουν άμεση τροποποίηση ή βλάβη στο DNA Αυτοί οι παράγοντες φαίνεται να ρυθμίζουν την κυτταρική ανάπτυξη και τον κυτταρικό θάνατο και παρουσιάζουν σχέσεις απόκρισης δόσης μεταξύ έκθεσης και σχηματισμού όγκου.

Συνιστάται: