Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα αναισθητικά;

Πίνακας περιεχομένων:

Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα αναισθητικά;
Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα αναισθητικά;

Βίντεο: Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα αναισθητικά;

Βίντεο: Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα αναισθητικά;
Βίντεο: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ; | ft σεξολόγος | Ειρήνη Χειρδαρη | Elena Mariposa 2024, Νοέμβριος
Anonim

Η επιμονή του Morton καθοδηγούμενη από τον ενθουσιασμό και την ανακάλυψη, αυτός και ο διάσημος χειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, John Collins Warren (1778-1856) έγραψαν ιστορία στις 16 Οκτωβρίου 1846 με την πρώτη επιτυχής χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιήθηκε με αναισθησία.

Πότε άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως τα αναισθητικά;

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, η αναισθησία ήταν συνηθισμένη, αποτελώντας αναμφισβήτητα το πρώτο παράδειγμα στο οποίο η ιατρική πρακτική υποστηρίχθηκε από αναδυόμενες επιστημονικές εξελίξεις.

Τι χρησιμοποιούσαν πριν την αναισθησία;

Πριν από την εμφάνιση των αναισθητικών στη δεκαετία του 1840, οι χειρουργικές επεμβάσεις πραγματοποιούνταν με ελάχιστη ή καθόλου ανακούφιση από τον πόνο και παρακολουθούνταν με μεγάλη ταλαιπωρία και συναισθηματική δυσφορία. Έχει γενικά θεωρηθεί ότι για να αντιμετωπίσουν τέτοιες προκλήσεις, οι χειρουργοί ανέπτυξαν μια κουλτούρα απάθειας και συναισθηματικής αποστασιοποίησης.

Τι χρησιμοποιούσαν για αναισθησία το 1800;

Ο Henry Hill Hickman (1800–1830) πειραματίστηκε με τη χρήση διοξειδίου του άνθρακα ως αναισθητικό τη δεκαετία του 1820. Θα έκανε το ζώο αναίσθητο, ουσιαστικά σχεδόν πνίγοντάς το με διοξείδιο του άνθρακα και στη συνέχεια καθόριζε τις επιπτώσεις του αερίου ακρωτηριάζοντας ένα από τα άκρα του.

Τι αναισθησία χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 1950;

Η

Succinylcholine έγινε διαθέσιμη το 1951. Ίσως η πιο σημαντική πρόοδος της δεκαετίας του 1950 προέκυψε από τη διαχείριση της επιδημίας πολιομυελίτιδας του 1952 στην Κοπεγχάγη από τον Bjørn Ibsen. Το έργο του οδήγησε στην ίδρυση Μονάδων Εντατικής Ιατρικής και Εντατικής Θεραπείας και στην ανάπτυξη αναπνευστήρων και ανάλυσης αερίων αίματος.

Συνιστάται: